Sivas’ın yetiştirdiği en önemli isimlerden birisi olan Yavuz Bülent Bakiler’in Sivas Hasreti isimli şiiri..

Sivas Hasreti

Ne güzel seni sevmek böyle uzaktan
Ve seni düşünmek bir çocuk hevesiyle
Her sabah yeniden ezan sesiyle
Müslüman Müslüman uyanan şehir.

Bir Selçuklu nakışında seni bulmak ne güzel
Ne güzel seni duymak bir ney sesinde
Şems-i Sivasî’nin mübarek türbesinde
Kandil kandil yanan şehir.

Halayların, türkülerin çağırır beni uzaktan
Yüreğim hep Mısmıl ırmak gibi tertemiz
Nerde Çifte Minare’miz, Gök Medrese’miz
Ey sımsıcak dualarla maziyi anan şehir.

Alacakaranlıkta yoksul kağnılar
Ağlar inim inim senin yerine
Tozlu sokaklarına ve kerpiç evlerine
Bakarak kendinden utanan şehir.

Tozunla, toprağınla, yoksul kağnılarınla
Sekiz ay erimeden yerde kalan karınla
Ve soğuk sularınla, serin rüzgârlarınla
Gözümde tütüyorsun can şehir.

Bir gün bir derviş gibi çıkıp gelirsem eğer
Görürsem bir daha gönül gözüyle seni
Anla bir rüzgâr gibi yüreğimden geçeni
Ve sonra anam gibi sar beni Sultan şehir

Yavuz Bülent Bakiler